Geçen yıl ses sanatkarı Bergen’in hayat öyküsünün sinemaya çekileceği haberlerini yapmıştık, lakin bir sorun vardı, başrol oyuncusu bulmakta zorlanılıyordu! Geçen günlerde çekimlerin başlayacağı açıklandı lakin çekimler bu sefer de salgın nedeni ile ertelendi. Üstelik hâlâ başrol oyuncusu belirli değildi. Yapımcılığını Orchestra Content’in üstleneceği sinemanın başrol oyuncusu için Mahsus Namal’ın ismi geçmiş, kabul etmemişti. Salgın nedeni ile Serenay Sarıkaya’dan sonra Demet Evgar da iş yoğunluğu nedeni ile Bergen’i oynamayı reddetti. Son olarak evvelki gün Farah Zeynep Abdullah rolü kabul ettiğini bir tweet ile duyurdu. Neydi, bu tweet, “Bergen 02.22” Tebrik ediyorum, hakkı yenmiş, ezilmiş tüm bayanlar ismine sıkı bir duruş.
Bu toplum, sağlam bayanı sevmez! Daha evvel Ege ve Akdeniz’de çıkan yangınlar ve yanan ağaçlar için “HelpTurkey” postunu paylaşan ve mağdur halka çay atılmasını eleştirmek için “Fırlatılacak çaylar için IBAN numarası paylaşır mısınız?” diye tweet attığı için Farah Zeynep aktrollerin saldırısına uğradı! Sanatçı bu taarruzlara “Troller ne olsun istiyorsunuz, ben bana yazdığınız akılsız şeyleri ciddiye alıp çok mu üzüleyim, sinirleneyim, hedefinizi anlayamadım. Bu zorbalık” cevabını verdi.
İmal şirketi ise 20 Eylül’de seti başlayacak sinema için Prof. Meral Özbek, gazeteci Tuğrul Eryılmaz, psikiyatr Cemal Dindar, edebiyatçı Murat Özyaşar ve edebiyatçı Yavuz Ekinci üzere isimlerin katkı vereceğini bildirdi. Direktörün ismi ise şimdi açıklanmadı lakin söylentilere bakılırsa Anadolu’nun Son Göçerleri: Sarı Keçeliler, Dondurmam Gaymak, Leyla ile Mecnun sinemalarından anımsayacağımız ödüllü direktör Yüksel Aksu’nun direktör koltuğunda oturacağı kesin üzere. Ancak tam da bu işlerin insanı! İşi hiç de kolay değil. Ya “Acıların bayanı, Bergen”, tüm kayıp ve yok olan bayanlarımızın sembolü olarak otuz yıllık ömründe, neler yaşamış, nasıl acılar çekmişti?
BİRİNCİ AŞK…
Bergen yani Belgin, ilkokul sonrası konservatuvara girmiş fakat derslerden çok yalnızca müzik söylemek istiyordu. Daima o denli de oldu. Ta ki bu mevt fermanının yazılmasına kadar! Birinci aşkı, kendisine zorla sahip olmuş, sonra bırakıp gitmiş olan taksi sürücüsü Yalçın’dı. Hayatın birinci tokadı bu değildi, esasen tahminen de o sevgiliden tokatları yiyerek büyüttü yok sayılmayı Bergen. Sevme lisanının bu olduğunu öğrendi vakitle, tahminen sevgi örtünce her şeyi, olağan gelmeye başladı yaşadıkları. İşte bu yüzden yeğenine bir gün “Bazen beşerler hiddetli sever, ölesiye sever, yaşadıkları makûs olaylar, sevgisinden bir şey götürmez” demişti. Sıkıcı bulduğu derslerden yılarak konservatuvarı bıraktı, yaşı büyütülerek sahneye çıkmaya karar verdi. Bir de hoş isim buldu kendine, ileride turneleri için umut ışığıydı, İsveç’in Bergen’i… Türkiye’nin, acıların bayanı sembolü olacağını bilmeden. O denli yenilir yutulur kişi de değildi, gece herkesin ağzının koktuğu, içkinin şişede durmadığı vakitlerde bile kendini koruyabilecek kadar güçlüydü de. Adana’da karşısına gelip oturan, gönderdiği çiçekleri başına atan Bergen, Halis ile vefatına kadar gidecek, kelamda aşk seyahatine çıktı. Bıkmadan, usanmadan kendisine çiçek gönderen adamı sevdi, kâbusu olacağını bilmeden. Güç anında yetişmişti, alın teri ile kazandığı ve taksit taksit ödediği arabasının yanında “Ağlama, ben sana alırım” demişti, Halis. Ona sahip çıktığını, sevildiğini düşündü, bayan duygusu ile tahminen şimdiye kadar yediği tokatlardan da kurtuluştu. Otomobil teklifi akabinde, evlenme ve çaba. Tekraren meskene gelmeyen Halis’in aslında evli olduğunu öğrendiği üzere dayak yemeye devam etti. Hayatında her şey geçersizdi. Nikâh memurları hatta şahitler bile. Kaçınılmaz son geldi, sevdiği adam sahneye çıkmasını istemiyordu. Sahneye bir daha çıkmama şartı kendisinin boşanıp, Bergen ile evlenmesiydi, o denli de oldu. Vakitle pahasını ve prestijini kaybeden, ilgi bile denmeyen bir gerçeklikten yüzü, gözü darmadağın mutsuz bir mesken bayanı kaldı ve o soluğu, kaçışı yeniden sahnede aldı. Adam geldi, geri aldı, serüven daha doğrusu kısırdöngü bu türlü devam etti. Kent şehir gezdi, onu pek çok kişi sevdi fakat o bir tek Halis dedi. Adana delikanlısı sonunda “Üç gün sonra bütün gazeteler senden bahsedecek” dedi! Bir kova kezzap yüzüne atıldı, yetmedi de sonunda boşandılar ancak bir gün annesinin yanında bir tek kurşunla yere yığıldı Belgin, yani Avrupa hayalleri olan ve yurtdışı turnelere başlayan Bergen. İsveçli, Bergen!
ACILARIN BAYANI
Bu yazılanlar “Acıların Bayanı Bergen”den, müellifi Yavuz Hakan Tok fakat katil olan Halis Hür, anlatılanların gerçek olmadığını bunun için yasal yollara başvuracağını ve “Ben cinayet işleyecek ve kezzap atacak insan değildim. Bu olay nasıl oldu, niçin oldu bunu açıklama sırası bana geldi. Ben bu mevzuyu yeni kuşak ismine da konuşmak istiyorum. Zira hiçbir mevzuda şiddete başvurulmaması gerektiğini ve iğrenç kışkırtmalara kulak asmanın anlık cinnete sürükleyeceğini bilmeleri ve bu duruma alet olmamaları için konuşmalıyım” dedi. Ve Halis Özgür, Adanalı muharrir Ayça Öztorun’u buldu ve onun anlatımı üzerinden tekrar bir senaryo çıktı. Öztorun, “Cinayet nedeninin hiçbir türlüsü tasvip edilemez. Bu işlenen cinayetlerin arkasında yatan nedenler araştırılmalı, toplum her bahiste aydınlanmalı ki bir daha cinayetler işlenmesin. Bu yaşanmış olayı da hem Halis Bey’in anlatımının yanı sıra bu yaşama şahit olmuş birçok kişinin anlatımlarını da dinleyerek toplumumuzun bilgilerine sunmak üzere senaryolaştırdım” dedi.
Artık hazırlanan sinema hangi senaryodan uyarlama, neye özgün bilinmez ancak tek gerçek var, o da sanat içinde olan bir bayanın yok oluşundan çok hâlâ toplum içinde hem de hemcinsleri tarafından parçalanıp yok edilmeye çalışılması!
Bir bayanın hayalleri, hatıra defterine yazdığı “Evlendim” ile başlamıyor, bitiyor. Türk toplumunda bayan babadan, ağabeyden kurtuluşu evlilikte arıyor. Fakat o erkek daha iyi bir tahlil olmuyor. Artık “Farah Zeynep Abdullah’ın sinemasına gitmeyin!” diyen kız kardeşler, hayatınız boyunca hiç mi darp, aldatılma, aşağılanma, yok sayılma yaşamadınız? Etrafınızda daima memnun bayanlar mı gördünüz? Yoksa siz de komşusu açken tok yatan bizden değildir deyip de bu kadar yokluk varken hâlâ yiyip, doymayanlardan mısınız?
Sevgi, emek ister. Sevginin içinde acıya değil mutluluğa, birlikte üretmeye, hürmete yer vardır. Bayanların, kız çocuklarının, hayvanların, ağaçların dahi zulüm gördüğü bir dünyada sanat bile ayrışma nedeni oluyor ya yazık oluyor, debeleniyoruz.
Cumhuriyet
