ÜMİT TOKCAN ‘HEKİMOĞLU’ (ÖZ MÜZİK)

Ümit Tokcan, Ordu doğumlu ancak ruhen bir İstanbul beyefendisi, tam bir Kadıköy sakini.

Çocukluğu türkü okuyan, saz çalan bir ailede geçen Tokcan’ın memleketinden İstanbul’a (fındık bahçelerinden radyo mikrofonlarına) uzanan öyküsünün müsebbibi müzikti. Aldığı sanat müziği eğitimine rağmen kalbinin sesine kulak veren halk müziğinin sembol ismi, ilerleyen yıllarda sahnelerin ve radyoların (hatta bir periyot beyazperdenin) en davudi sesi olmuştu.

Para-pul-şöhret üzere sıkıntıları taşımayan cefakâr bir jenerasyonun mensubu olan, altmışın üzerinde türkü derleyen Tokcan’ın en fazla ün kazandırdığı eser “Hekimoğlu” idi. 1967-68 yılları ortasında Kadir İnanır ile tıpkı meskeni paylaşırken, Fatsalı mesken arkadaşının takviyesiyle türküyü derlemiş, yıllarca radyoda, sonra da plağa okuyarak ünlendirilmişti. 1974 yılında plak formatında çıkan birebir isimli albüm, yarım asra az bir vakit kala tekrar basıldı.

11 kesimden oluşan “Hekimoğlu” albümü basta Melih Dumlu, davulda Veysel Çadır, tuşlu çalgılarda Uğur Dikmen ve Doruk Onatkut, piyanoda Ümit Aksu, gitarda (aynı vakitte müzik yönetmeni) Zafer Dilek’in yer aldığı Zafer Dilek Orkestrası eşliğinde kaydedilmişti. Yeni baskı plak, orjinal analog makara bantlardan aktarıldı.

TOLGAHAN ÇOĞULU & SİNAN AYYILDIZ DUO ‘AMORPHOUS’ (AHENK MUSİC)

İsminin “Amorphous” yani “şekilsiz” olduğuna aldanmayın. Mikrotonal gitarın sahibi Tolgahan Çoğulu ile saz ustası Sinan Ayyıldız’ın ortaklaşa çıkardıkları birinci EP (kısaçalar), çok eli ayağı, fikirleri düzgün ve çerçevesi belirli bir iş. İsim sırf repertuar ve düzenleme çeşitliliğine, bir de çalgıların kullanılma tekniklerine atıf.

Aziza Mustafa Zadeh’nin “Boomerang” isimli yapıtı ortak ilham kaynakları olmuş. Hayatını sanatlarına adamış bu iki müzisyen 2013 yılından beri baş başa vermiş (yurtiçi-yurtdışı sayısız sahnede çalmış); hasebiyle elimizdeki iş bir çırpıda üretilmiş değil.

Burada klâsik Azeri müziklerinin düzenlemeleri dışında kendi bestelerine ve udi Orta Dinkjian’ın bir yapıtına yer vermişler. Aslında birlikte en iyi çaldıkları kesimleri tercih etmiş, bu tercihle de ahenk konusunu külliyen çözmüşler.

Bu albümün müzikal gayesi her iki çalgının da ses alanını genişletmek; aritmetik toplamlarından fazlasını elde etmek. Rakip değil, dost… “Amorphous” sazın ve gitarın birbirlerine birer adım atarak yakınlaştığı; tabiri caizse ortadaki kara bulutları, doğu-batı çekişmesini rafa kaldırdıkları bir çalışma. Sazın ve gitarın yan yana geldiği albüm isterseniz çok, lakin “Amorphous” gibisi yok…

Cumhuriyet